Dla Rodziców

„Dziecko to otwarte, kiełkujące dopiero życie. Czuje ono, postrzega i pyta o coś, co już po chwili uchodzi jego uwagi. Nie troszczy się o swoje chwilowe objawienia i jest zaskoczone, gdy po pewnym czasie dorośli odczytują mu z zapisków, co też takiego mówiło i o co pytało.”
Karl Theodor Jaspers

Rozwój motoryczny dziecka w okresie przedszkolnym

Okres przedszkolny to czas wzrostu sprawności motorycznej. Dziecko doskonali ruchy i czynności, proste ruchy łączy w kombinacje ruchowe, swobodnie chodzi, biega oraz łączy np. bieg i skok, chwyt i rzut piłką. Cechą charakterystyczną jest „głód ruchu”, dzieci są bardzo ruchliwe, często zmieniają aktywności ruchowe, mają trudności z dłuższą koncentracją uwagi na jednej czynności. Jednocześnie odczuwają dużą radość z osiągnięć ruchowych, stąd wiele razy powtarzają daną aktywność, która sprawia im przyjemność, a tym samym doskonalą precyzję ruchów. W uczeniu się ruchów istotną rolę odgrywają wzorce kulturowe, wpływające na różnicowanie ruchów związane z płcią dziecka. Chłopcy skupiają się bardziej na czynnościach wymagających energii i siły np. bieganie, kopanie. Dziewczynki preferują aktywności wymagające równowagi i rytmiczności np. skakanie na skakance, a także precyzji np. rysowanie, pisanie. U jednych i u drugich z czasem wzrasta płynność, harmonia, siła oraz rytmiczność ruchów. W zakresie małej motoryki rozwija sie umiejętność rysowania oraz samoobsługa – samodzielne ubieranie się, załatwianie potrzeb fizjologicznych, spożywanie posiłków. Dzieci trzyletnie rysują rozpoznawalne kształty, a starsze  potrafią posługiwać się schematami człowieka i przedmiotów, tworzą rysunki z wielu obiektów.

Etapy rozwoju myślenia według J. Piageta

Jean Piaget wyróżnia cztery etapy rozwoju myślenia człowieka: okres sensoryczno – motoryczny, okres przedoperacyjny, okres operacji konkretnych, okres operacji formalnych. Okres pierwszy obejmuje dzieci od 0 do ok. 2 roku życia, okres drugi od ok. 2 lat do ok. 6 roku życia, okres trzeci od ok. 6 roku życia do ok. 12 roku życia, okres czwarty od. ok.12 r.

1. Okres sensoryczno – motoryczny

W pierwszym etapie sensoryczno – motorycznym J. Piaget wyróżnia sześć stadiów, w których dziecko rozwija poszczególne funkcje:

Stadium	Miesiące	Charakterystyka
Stadium ćwiczenia odruchów	0-1	czas automatyzmów, odruchów i instynktownych popędów, powoli modyfikowanych przez powtarzanie  i interakcje z otoczeniem.
Stadium rozwijania schematów	1-4	pojawiają się schematy, które dają się plastycznie zastosować (ssanie), rozwija się koordynacja zmysłowo – ruchowa.
Stadium odkrywania procedur	4-8	zastosowane procedury wykorzystywane są dla przyjemności oraz dla zainteresowań.
Stadium intencjonalnych zachowań	8-12	zaczyna się oddzielać  środki od celów i koordynowanie dwóch znanych schematów, zachowania przypadkowe ustępują zachowaniom intencjonalnym, rozwija się świadomość kształtu, wielkości i stałości przedmiotu oraz, że nie tylko samo dziecko, ale i przedmioty mogą być przyczynami działań.
Stadium nowości i eksploracji	12-18	okres eksperymentowania dla przyjemności, dziecko próbuje nowych schematów i poznaje ich skutki, potrafi rozwiązać problemy związane z widocznymi przemieszczeniami sekwencyjnymi.
Stadium reprezentacji myślowych	18-24	w miejsce metody prób i błędów pojawiają się    reprezentacje myślowe, dziecko potrafi rozwiązać   problemy związane z niewidocznymi   przemieszczeniami sekwencyjnymi, ma rozwinięte uczucia i preferencje, zaczynają kształtować się wstępne relacje interpersonalne.

Tabela.1,

Źródło: Wadsworth Barry J.: Teoria Piageta, poznawczy i emocjonalny rozwój dziecka, WSiP, Warszawa 1998 r., s. 49 – 71;

https://psychologia-rozwoju-czlowieka.wyklady.org/wyklad/206_rozwoj-rozumienia-u-dzieci-wg-piageta.html, 20.08.2017 r.

            W powyższym okresie w dziecku rozwija się pojęcie stałości przedmiotów. Zaczyna rozumieć, że przedmioty są nadal mimo, iż znikają z pola widzenia, „nabywa pewnej stałości rzeczywistości”. Dziecko osiąga również progresywną decentrację  – świadomość „ja” i świata; zaczyna mieć świadomość, że istnieje w rzeczywistości, jest inne od innych; zaczyna mieć poczucie własności; myśli o sobie w kategoriach „ja”, rozumie że jest czymś osobnym.”[2]

•  Okres przedoperacyjny

W drugim etapie przedoperacyjnym dziecko nabywa zdolności posługiwania się symbolami i czynnościami umysłowymi. W miejscu przedmiotów i wydarzeń potrafi posłużyć się słowami i liczbami a czynności „mogą przebiegać w myśli, przy użyciu wewnętrznych symboli”.[3] Jednak ma jeszcze trudności w rozwiązywaniu problemów na symbolach.

Cechą charakterystyczną dla tego okresu jest egocentryzm. Dziecko postrzega świat tylko z własnej perspektywy. Myśli, że wszystko co dzieje się wokół niego jest po to, aby jemu było dobrze – antyficjalizm. Przedmiotom nieożywionym nadaje właściwości psychiczne, „np. chmury zakrywają słońce celowo, bo powinny iść spać” – myślenie animistyczne.  W zadaniu potrafi skupić sie tylko na jednym elemencie przedmiotu – jest to tzw.  centracja. [4] Rozumuje transdukcyjnie, czyli przez podobieństwo, „porównując poszczególne przypadki, podobne pod pewnym względem, dochodzi do wniosku, że są one podobne pod wszelkimi względami”[5] Dziecko nie jest jeszcze zdolne do rozumienia przekształceń oraz do odwracania operacji. Z czasem zaczyna operować przeszłością, rozróżniać pozory od rzeczywistości, dostrzega, że jakość przedmiotu nie musi się zmienić, gdy zmienia się jego wygląd.”Spadek egocentryzmu umożliwia dziecku większą decentrację i wykonywanie prostych przekształceń. Wszystko to z kolei pomaga w budowaniu odwracalności.”[6]

• Okres operacji konkretnych

W trzecim etapie operacji konkretnych dziecko osiąga pojęcie stałości liczby i klasy, relacji, potrafi w umyśle rozwiązywać problemy, rozwija sie system logicznego myślenia. W tym okresie dziecko uwalnia się od egocentryzmu, dzięki „interakcji społecznych z rówieśnikami, gdyż zmuszane jest do weryfikacji pomysłów.” [7] Myślenie u dziecka staje się odwracalne oraz zostaje zdecentrowane. Jest ono w stanie zarejestrować wszystkie widoczne cechy danego bodźca a także umie rozwiązać problemy związane z przekształcaniem.

• Okres operacji formalnych

W czwartym etapie operacji formalnych pojawia się rozumowanie hipotetyczno – dedukcyjne, człowiek zaczyna tworzyć różne możliwości, oceniać hipotezy, operacje myślowe dokonują się na poziomie działań umysłowych. Myślenie w tym okresie ma również właściwości naukowo – indukcyjne (wyprowadzanie ogólnych wniosków ze szczegółowych faktów) oraz odzwierciedlająco – abstrakcyjne (dzięki nim wyprowadzana jest wiedza logiczno – matematyczna), operuje treścią pojęciową (kombinatoryczną) oraz formalnymi schematami operacyjnymi.

s.  Anna Żurawska

---

[1] https://forum.niania.pl/niania-wiedza/nptkumkdrcwm/PostList.html, 20.08.2017r.

[2] https://psychologia-rozwoju-czlowieka.wyklady.org/wyklad/206_rozwoj-rozumienia-u-dzieci-wg-piageta.html,  20.08.2017 r.

[3] https://poradnik-logopedyczny.pl/dzialy-pokrewne/psychologia/194/cztery-stadia-rozwojowe-dziecka.html, 20.08.2017r.

[4] https://www.kognitywistyka.net/encyklopedia/myslenie_wg_piageta.html, 20.08.2017r.

[5] https://dziecisawazne.pl/systemy-wychowawcze-cz-4-jean-piaget/ , 20.08.2017r.

[6] Wadsworth Barry J.: Teoria Piageta, poznawczy i emocjonalny rozwój dziecka, WSiP, Warszawa 1998 r., s.87

[7]Ibidem, s.111-112

******************************************************************

Rozwój mowy  według Leona Kaczmarka

W rozwoju mowy Leon Kaczmarek wyróżnia cztery okresy: okres melodii – od 0 do 1 roku życia, okres wyrazu od 1 do 2 roku życia, okres zdania od 2 do 3 roku życia, okres swoistej mowy dziecięcej od 3 do 7 roku życia.

1. Okres melodii

W pierwszym etapie – okresie melodii dziecko zaczyna kontaktować się ze światem poprzez krzyk i płacz, dzięki czemu ćwiczy swoje narządy oddechowe. Z czasem wydawane dźwięki łączy z mową ciała, czego uczy się od swoich opiekunów.  Między drugim a trzecim miesiącem życia dziecko wydaje dźwięki podobne do samogłosek i spółgłosek – tzw. głużenie, ćwicząc w ten sposób narządy mowy: podniebienie miękkie, żuchwę, język i wargi. W piątym i szóstym miesiącu życia dziecko już świadomie powtarza i naśladuje dźwięki mowy – jest to tzw. gaworzenie. W pierwszym roku życia dziecko powinno powiedzieć już pierwsze słowa, najczęściej są to: mama, tata, baba.

• Okres wyrazu

W drugim etapie – okresie wyrazu dziecko zaczyna kojarzyć słowo z przedmiotem, potrafi wymawiać samogłoski ustne: a, o, u, i, y, e  oraz najłatwiejsze spółgłoski: p, b, m, t, d, n, ś, czasem ć, pierwszą lub ostatnią sylabę. Dźwięki, które sprawiają mu trudność zastępuje takimi, które potrafi wypowiedzieć. W połowie tego okresu dziecko mówi do 50 wyrazów. Na koniec tego okresu jest w stanie wypowiedzieć około 400 słów. Pojedyncze wyrazy połączone z gestami mają zastąpić całe zdania.

• Okres zdania

W trzecim etapie – okresie zdania dziecko zaczyna mówić proste zdania, wszystkie samogłoski, również ę, ą. Zdarza się, że zamienia je w mowie. Zaczyna także wypowiadać się zmiękczenia pi, bi, mi oraz w, f, wi, fi, ś, ź, ć, dź, ń, li, k, g, ch, ki, gi, chi, j, ł. W trzecim roku życia pojawiają się głoski: s, z, c, dz, a także sz, ż, cz, dż. Dziecko w tym czasie zmiękcza głoski s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż  często wymawia je następująco: ś, ź, ć, dź. Głoska r może być pomijana lub zastępowana przez j lub ł. Zamiast głoski f dziecko wypowiada ch i odwrotnie. Grupy spółgłoskowe są jeszcze uproszczone w nagłosie, oraz w śródgłosie, końcówki nie są wyraźnie wypowiadane. Dzieci mimo, iz wiedzą jak dana głoska powinna brzmieć, ale nie są w stanie poprawnie je wypowiedzieć. To czas, w którym może występować „swoista mowa dziecięca: przestawki głoskowe, opuszczanie sylaby początkowej lub końcowej, zniekształcenie oraz tworzenie wyrazów ze skrzyżowania dwóch słów, nieprawidłowa odmiana.”^[1]

• Okres swoistej mowy dziecięcej

W czwartym etapie – okresie swoistej mowy dziecięcej dzieckouczy się mowy zrozumiałej dla najbliższych oraz dla przypadkowych rozmówców, posługując się pełnymi zdaniami. Na początku może jeszcze przestawiać sylaby lub głoski, używać słów podobnych do prawidłowych np. bebek w miejscu chlebek, łączyć dwa wyrazy w jeden np. pomasłować, czyli posmarować masłem. Między czwartym a piątym rokiem dziecko zadaje dużo pytań. W siódmym roku życia dziecko powinno wypowiadać już wszystkie głoski.

s. Anna Żurawska

---

[1] www.spcelestynow.pl/etapy%20rozwoju%20mowy.doc, 20.08.2017r.

*******************************************************

Koncentracja uwagi – jak ją wspierać?

Koncentracja to umiejętność polegająca na skupieniu uwagi na wykonywanej czynności lub konkretnej myśli, sytuacji lub przedmiocie. Następuje pod wpływem świadomego i ukierunkowanego naszego działania. Jej funkcją jest wykonanie ściśle określonego zadania, osiągnięcie celu, rozwiązanie problemu, zrozumienie zagadnienia.

Koncentracja jest niezbędna w domu, na podwórku, w przedszkolu i w szkole… Niezbędna podczas czynności dnia codziennego, podczas zabawy i podczas wykonywania „poważnych” dziecięcych prac. Niezbędna w życiu dzieci, młodzieży i dorosłych…

Koncentracja jest kluczem do lepszej pamięci, efektywnej nauki, pracy, osiągania sukcesów życiowych, a nawet zdrowia – zarówno psychicznego jak i fizycznego.

 

Koncentracja  rozwija się stopniowo w toku życia człowieka. U małych dzieci występuje uwaga mimowolna czyli niezależna od woli dziecka, a powodowana jest przez np. poruszający się przedmiot, głośny dźwięk. Koncentracja dzieci jest selektywna i krótkotrwała. Małym dzieciom trudno skupić się dłużej na jednym zadaniu, chyba że stanowi to przedmiot ich zainteresowania. Wówczas mogą „oddać się bez reszty” wykonywaniu jednej czynności. Dziecko zmienia często przedmioty zainteresowania, odrywa się od jednej czynności lub zabawy, aby przejść do następnej. Przerywa rozpoczętą czynność, gdy zaczyna się nią nudzić. Jego uwaga jest przede wszystkim mimowolna – skoncentrowana na bodźcach silnych i atrakcyjnych, a nie podtrzymywana wysiłkiem woli. W wieku przedszkolnym uwaga jest w bardzo dużym stopniu zależna od tła emocjonalnego. Własna działalność dzieci, która sprawia im przyjemność i wywołuje zainteresowanie silnie skupia i rozwija uwagę.

W okresie przedszkolnym koncentracja staje się bardziej świadoma – rozwija się uwaga kierowana – dziecko zaczyna wybierać aktywności, robić to, co jest dla niego ważne w tym konkretnym momencie. Dzięki temu może się uczyć, bawić i wykonywać codzienne czynności. Potrafi słuchać uważnie innych, zachowuje się spokojnie, koncentruje się na wykonywanej czynności, mimo że obok dzieją się różne ciekawe rzeczy.

Dziecko w wieku 2- 4 lat potrafi skupić uwagę na okres 5 – 15 minut, w wieku 5 – 6 lat na około 20 – 30 minut, w momencie rozpoczęcia nauki okres ten stopniowo się wydłuża.

Koncentracja uwagi to bardzo ważna umiejętność, jednak podatna na różne zakłócenia (tzw. dystraktory). Dorosły może nieświadomie utrudnić dziecku rozwijanie tej umiejętności poprzez przestymulowanie, np.: kolorowa piłka użyta do ćwiczenia, grająca zabawka, która odciąga uwagę dziecka, włączony telewizor, często dzwoniący telefon. Mózg małego dziecka nie jest w stanie uporać się z wszystkimi napływającymi bodźcami.

 

O co warto zadbać, aby wzmacniać u dziecka koncentrację uwagi?  

• Zdrowy sen – dziecko, które nie jest wypoczęte, śpi krótko, w dodatku snem przerywanym, jest rozdrażnione i  rozkojarzone. Kiedy jest wyspane i wypoczęte, osiąga w działaniu lepsze efekty.
• Ruch – najlepiej na świeżym powietrzu. Mózg potrzebuje aktywności ruchowej, która poprawia samopoczucie i pozwala odpocząć. Aktywność fizyczna wzmacnia układ przedsionkowy (związany ze słuchem) oraz proprioceptywny (związany z czuciem głębokim). Oba te układy wspomagają selekcję bodźców płynących z zewnątrz, które powodują dekoncentrację uwagi. Kiedy układ przedsionkowy i proprioceptywny pracują właściwie to zarówno ciało, jak i umysł dziecka funkcjonują sprawniej i wydajniej, co ma wpływ na poprawę koncentracji uwagi.
• Spokojne środowisko – dziecko potrzebuje spokojnego środowiska, czyli pozbawionego rozpraszaczy (dystraktorów), które mogą utrudnić koncentrację. Warto wyłączyć telefon, telewizor i zadbać, aby młodsze rodzeństwo nie przeszkadzało.
• Odpowiednia dieta –zbyt słodkie posiłki sprawiają, że u dziecka podnosi się poziom cukru we krwi. Wpływa to na pobudliwość zachowania, które jest tak duże, że przekracza możliwości dziecka do poradzenia sobie z nim. Pobudliwość utrudnia koncentrację na zadaniu. Odpowiednio zbilansowana dieta wpływa korzystnie na pracę mózgu, również w kontekście poprawy koncentracji. Warto zwrócić uwagę, aby była to dieta bogata w warzywa i owoce. Istotną rolę odgrywa również odpowiednie nawodnienie organizmu.
• Kontrola używanych przez dziecko urządzeń elektronicznych – jak telefon, telewizor, tablet. Czas jednej sceny, sekwencji w obrazie ( bajki, gry) jest maksymalnie skrócony, co powoduje, że mózg dziecka przyzwyczaja się do nieustannego bombardowania zmieniającymi się bardzo szybko informacjami i obrazami. Wytwarza to oczekiwania, że w prawdziwym świecie też będzie tak się działo. Mózg będzie domagał się ciągłej zmiany, co tak naprawdę jest niemożliwe.
• Przerwy i odpoczynek – nawet krótki odpoczynek pozwoli na efektywniejszy powrót do zadania.

Zaburzenia koncentracji przybierają różną formę i są to między innymi:

• Problemy z rozpoczęciem pracy – dziecko przedłuża moment rozpoczęcia zadania, szuka wymówek, by zadania nie wykonać;
• Problemy z utrzymaniem uwagi na zadaniu – przerywa wykonywanie zadania, nie wykonywanie zadań do końca;
• Nieefektywny styl pracy – dziecko pracuje szybko, ale niedokładnie, popełnia błędy;
• Wolne tempo pracy – pracuje bardzo powoli, często przerywa pracę;
• Zniechęcenie –  bardzo szybko się męczy, zniechęca;
• Zapominanie, gubienie rzeczy;
• Rozkojarzenie – dziecko jest zamyślone, „buja w obłokach”, sprawia wrażenie, jakby nie słuchało, co się do niego mówi.

Co należy ćwiczyć u dziecka w wieku przedszkolnym?

Warto pracować z dzieckiem i ćwiczyć pewne umiejętności, które sprzyjają procesowi koncentracji uwagi, a także przydają się w dorosłym życiu. Należą do nich:

• umiejętność słuchania – trenuj wysłuchiwanie i powtarzanie wierszyków, wyliczanek, utrzymuj z dzieckiem kontakt wzrokowy;
• umiejętność czekania – kształtujemy wytrwałość, uczymy zrozumienia, że osiągnięcie celu wiąże się z nakładem pracy;
• umiejętność utrzymywania porządku – każda rzecz powinna mieć swoje miejsce – koncentracja w chaosie jest niemożliwa;
• umiejętność opowiadania – zachęcaj dziecko do opowiadania o własnych przeżyciach, wysłuchanych bajkach;
• systematyczność – sprzyja temu unormowany tryb życia: stałe pory posiłków, snu, zabawy oraz pierwsze obowiązki dziecka (np.: porządkowanie zabawek, odnoszenie nakryć po posiłku, itp.);
• umiejętność radzenia sobie z niepowodzeniami – tłumacz dziecku, że każdemu może się zdarzyć popełnić błąd, nie ma jednak sytuacji bez wyjścia, wskazuj sposoby na wyciszenie się;
• umiejętność dokonywania wyboru – odpowiednio do wieku dziecka pozwalaj na podejmowanie drobnych decyzji w codziennych sytuacjach.

Koncentrację można usprawniać dzięki odpowiednim ćwiczeniom.

Koncentracja jest umiejętnością, którą można ćwiczyć. Wymaga to systematyczności i cierpliwości.

• Znikający przedmiot. Rozkładamy przed dzieckiem kilka przedmiotów. Dajemy mu chwilę na dokładne przyjrzenie się kolejności ich ułożenia. Zasłaniamy dziecku oczy, a następnie zabieramy jeden z nich. Zadaniem dziecka będzie odgadnąć, który przedmiot został zabrany. Można również zmienić kolejność przedmiotów.
• W ukryciu. Do pudełka chowamy kilka przedmiotów, pozwalamy dziecku przez chwilę się przyglądać zawartości, potem zakrywamy pudełko i prosimy, by dziecko z pamięci powiedziało, co było w pudełku (stopniowo zwiększamy liczbę przedmiotów, można też skracać czas obserwowania zawartości).
• Pary – tradycyjna gra w memory (wyszukiwanie pasujących do siebie obrazków, które leżą na stole obrazkami skierowanymi do dołu).
• Układanie  sekwencji – kontynuacja układania obrazków, klocków według podanego przez nas wzoru.
• Wzory – proponujemy dziecku układanie patyczków, klocków, pasków papieru na wzorze, wg wzoru, a czasem bez wzoru (uruchamiamy wyobraźnię).
• Segregowanie – do większej miseczki wrzucamy różne ziarna (fasola, kukurydza, groch) i dajemy kilka małych miseczek. Zadaniem dziecka jest posegregować i porozkładać odpowiednio do miseczek wszystkie ziarenka.
• Konstruowanie – wznoszenie budowli od prostych po coraz bardziej skomplikowane – można wykorzystywać do tego tradycyjnie klocki, ale także zakrętki, rolki papieru toaletowego, pudełka.
• Różnice – wyszukiwanie różnic w podobnych ilustracjach.
• Puzzle, układanki – układanie pociętych obrazków, zdjęć, gotowych puzzli.
• Nawlekanie – doskonałe ćwiczenie koncentracji, jak również małej motoryki – można nawlekać koraliki, guziczki, na sznurek lub żyłkę.
• Przewlekanie – w kartonowym pudełku możemy zrobić kilka otworów i zaproponować dziecku przekładanie sznureczków, drucików kreatywnych czy wstążeczek przez dziurki.
• Rysowanie przez kalkę, by jak najdokładniej odtworzyć rysunek.
• Labirynty – rozwiązywanie już gotowych zadań, ale także samodzielne rysowanie labiryntów.
• Odgadywanie kształtów. Rysujemy na plecach dziecka figury geometryczne lub proste obrazki. Dziecko ma za zadanie odgadnąć rysunek (starszym dzieciom można pisać literki, cyfry).
• Dźwięki – wysłuchiwanie i rozpoznawanie dźwięków pochodzących z najbliższego otoczenia (np. odgłosy pojazdów, dźwięki dochodzące z kuchni ( np. lodówki).
• Powtarzanie usłyszanego rytmu. Dziecko ma za zadanie wysłuchać rytm zademonstrowanego przez osobę dorosłą (np. za pomocą bębenka lub klaśnięciami), a następnie wystukać go samodzielnie.
• Rymowanki – nauka krótkich rymowanych wierszyków, wyliczanek, z jednoczesną ilustracją słów wiersza za pomocą gestów.
• Słuchanie czytanych bajek – słuchanie bajek i wypowiadanie się na ich temat.

• Tańce połamańce – improwizowany ruch do muzyki, piosenki z pokazywaniem, naśladowanie wskazanych ruchów.
• Gry planszowe – odpowiednio dobrane do wieku i możliwości dziecka.

Proponowane ćwiczenia i zabawy nie tylko wpływają na poprawę koncentracji,  ale poprzez wspólne spędzanie czasu z najbliższymi zapewnia prawidłowy rozwój emocjonalny, społeczny i intelektualny, dając dziecku wiele radości i przyjemności.

Gotowe ćwiczenia uważności można znaleźć w książkach np.: Eline Snel pt. „Spokój i uważność żabki” oraz „Uważność małej żabki”

Rodzicu…

„Kiedy zaczynamy zastanawiać się nad rozproszeniem koncentracji uwagi u dziecka, warto się zastanowić, jaki my dajemy przykład w tym obszarze. Czy to nie jest tak, że dziecko widzi rodzica, który w jednej ręce trzyma smartfona, w drugiej nakłada obiad na talerze, a do tego myśli ma zaprzątnięte późniejszym sprzątaniem? Dziecko widząc rodzica, który jest nadmiernie obciążony dużą ilością bodźców, samo zaczyna podążać w tym kierunku. Wielozadaniowość bardzo obciąża mózg, powoduje nerwowość i rozkojarzenie. Dlatego warto postarać się wykonywać jedną czynność na raz i to na niej skupić swoją uwagę, aby być dobrym wzorem dla swojego dziecka”.   (M. Jasińska)

                                                                                                                      przygotowała

 Barbara Janaszewska

Literatura:

• „Psychologia rozwojowa i wychowawcza wieku dziecięcego”, M.Przetacznikowa, G. Makiełko-Jarża
• „Wspomaganie koncentracji i nie tylko. Ćwiczenia i zabawy dla dzieci od 4 do 9 lat”, B. Janiszewska
• „Jak uczy się mózg”. Manfred Spitzer. Wydawnictwo PWN. Warszawa 2007 r.
• „Koncentracja uwagi u dziecka, jak działa”, Marzena Jasińska, portal Librus Rodzina
• https://ponadwszystko.com/jak-usprawnic-umiejetnosc-skupienia-uwagi-propozycje-cwiczen-i-zabaw-usprawniajacych-koncentracje-uwagi/

 

Warsztaty dla Rodziców „Pozytywne Rodzicielstwo”

Masz wrażenie, że w Twoim domu panuje chaos, a Ty tracisz kontrolę nad sobą i swoimi dziećmi?

Płacz, wrzask i agresja to rutynowe zachowanie Twoich dzieci gdy tylko coś pójdzie nie po ich myśli?

Prośby, groźby, kary – nic nie działa?

Szukasz skutecznego sposobu na wprowadzenie ładu i spokoju w Twoim domu?

Weź udział w cyku warsztatów online opartych na pozytywnej dyscyplinie, pełnej szacunku i miłości metodzie wychowawczej.

W czasie warsztatów dowiesz się dlaczego dzieci nie zawsze zachowują się zgodnie z oczekiwaniami dorosłych i co my, jako rodzice możemy zrobić by zachowań takich było mniej. Poznasz i przećwiczysz szereg technik wzmacniających Twoją relację z dzieckiem, co z kolei pomoże Ci wychować Twoje dziecko na pewnego siebie, samodzielnego i odpowiedzialnego człowieka.

PROGRAM CYKLU OBEJMUJE NASTĘPUJĄCE TEMATY:

1. POZYTYWNE PODEJŚCIE, czyli wprowadzenie do Pozytywnej Dyscypliny. Jak być uprzejmym i stanowczym jednocześnie.

2. DLACZEGO DZIECI ŹLE SIĘ ZACHOWUJĄ, czyli cztery sposoby zachowania dzieci i jak sobie z nimi radzić

3. KARA – CO ZAMIAST NIEJ, czyli jak w przyjazny dla dziecka sposób egzekwować to, na czym nam zależy.

5. BUDOWANIE OSOBISTEJ MOCY DZIECKA, czyli jak wspierać bez rozpieszczania.

6. WSZYSCY SĄ WAŻNI, ALE KAŻDY JEST INNY, czyli jak zaspokajać potrzeby wszystkich członków rodziny… i co do tego wszystkiego ma kolejność urodzenia.

Szkolenia są prowadzone metodą warsztatową. Cykl 8 spotkań jest skonstruowany tak, by uczestnicy warsztatów mogli stopniowo wprowadzać w życie poznane treści i pod okiem eksperta dokonywać pozytywnych zmian w swoich rodzinach.

By udział w warsztatach mogli wziąć oboje rodziców utworzymy dwie grupy warsztatowe. Będziemy spotykać się raz w tygodniu na dwie godziny.

GRUPA 1: Start 12 kwietnia godz. 10-12

Spotykamy się przez kolejnych 8 poniedziałków

Link do formularzu zapisu:

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSeG5am67HJJZGKSQ3nTI0J_yrYhwMRf9Hci-d0uXo67HJMnLw/viewform

GRUPA 2: Start 15 kwietnia godz. 18:30-20:30

Spotykamy się przez kolejnych 8 czwartków

Link do formularzu zapisu:

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdlDXogovauBj44LAkHo5T7sgm9z2-dYdXBlQGMRGJ0hPyeKQ/viewform KIEDY?

GDZIE? Online

KOSZT:

Warsztaty są bezpłatne, organizowane przez Związek Dużych Rodzin 3+ Koło Michałowice. Projekt finansowany ze środków Urzędu Gminy  Michałowice dlatego pierwszeństwo w udziale w szkoleniach mają mieszkańcy gminy Michałowice.

PROWADZĄCA:

Katarzyna Malinowska: pedagog, socjoterapeuta, mediator rodzinny, certyfikowany edukator pozytywnej dyscypliny. Prowadzi warsztaty, szkolenia oraz konsultacje indywidualne dla rodziców. Pomaga im zrozumieć zachowania dzieci, a także przechodzić przez trudne etapy zmian w rodzinie (narodziny kolejnego dziecka, powrót mamy do pracy, adaptacja dziecka do przedszkola, rozstanie rodziców itp). Pracuje w duchu pozytywnej dyscypliny, pełnej szacunku i miłości metody wychowawczej wspierającej dzieci w stawaniu się coraz bardziej odpowiedzialnymi, zaradnymi, pewnymi siebie i empatycznymi ludźmi. Ekspert Linii 3 Plus – telefonu wsparcia dla rodzin wielodzietnych. Zaangażowana w działania wielu organizacji dzialających na rzecz dziecka i rodziny (Związek Dużych Rodzin 3+, Konfederacja Kobiet RP, Fundacja pod wspólnum dachem i in.). Właścicielka Pracowni Szkoleniowej „Rodzina na warsztat” (www.rodzinanawarsztat.pl). Mama trojki dzieci (m.in. naszej Madzi z „Biedronek” :)).

Oto jak uczestnicy wcześniejszych edycji warsztatów oceniają swój udział w szkoleniach:

„Zajęcia pozwoliły mi zrozumieć moje dzieci, to co faktycznie kryje się za ich reakcjami i zachowaniami. Polecam zajęcia innym rodzicom. Pozwalają lepiej poznać swoje dzieci i zrozumieć ich zachowania. Są też skarbnicą wiedzy o nas – rodzicach. Pozwalają poznać nasze mocne strony i stereotypy, które nami zawładnęły w wychowaniu”

Ania, mama Kacpra (9) i Konrada (5)

„Warsztaty zmieniły mój sposób myślenia odnośnie zachowań moich dzieci. Dzisiaj wiem, że najważniejsza jest praca nad sobą.” Magda, mama Nadii (14), Malwiny (12) i Fryderyka (10)

„Szkolenia pomogły mi zrozumieć „drugie dno” zachowań moich dzieci. Liczę, że teraz moje dzieci będą chciały ze mną rozmawiać, dzielić się problemami/uczuciami” Karolina, mama dwójki dzieci w wieku 3,5 i 1,5 roku

„Zdecydowanie polecam zajęcia rodzicom, nauczycielom, dziadkom, opiekunom do dzieci. Powiedziałabym, że jest to najlepsza metoda z jaką się do tej pory spotkałam, w krótkim czasie przynosi porządane efekty, pozwala uświadomić sobie, że dzieci chociaż małe należy im się szacunek. Każde zajęcia wnosiły coś nowego. Już widzę pierwsze efekty pozytywnych zmian w mojej rodzinie. Dzisiaj wiem, że zmiany należy zaczynać od siebie, a potem wymagać od innych. Dostrzegam zmiany w relacjach między rodzeństwem, dzieci odnoszą się do siebie z szacunkiem” Renata, mama Zosi (11) i Marysi (6)

Więcej informacji pod nr tel: 502244173

 

OWU NNW PZU

Dokument o produkcie ubezpieczeniowym NNW PZU Edukacja 2019